Omtrent de nieuwe Heilige Vader

Sommige stemmen in de pers beweren dat ik niet zo opgezet ben met de verkiezing van de nieuwe paus - ik wil hier nogmaals duidelijk stellen dat dit allesbehalve het geval is!
Sterker nog, ik heb tijdens het afgelopen pausconclaaf (waarover ik binnenkort nog een en ander wens te posten) volop mijn steun betuigd aan Joseph Ratzinger. Joseph - binnenskamers mag ik overigens 'Jef' zeggen - en ikzelf kennen elkaar al jaren en zijn in de loop der tijd innige vrienden geworden. Goed, we hebben onze filosofische geschillen, die her en der soms breed uitgesmeerd worden, maar ik zeg altijd dat dit soort zaken nooit een goed interpersoonlijk contact in de weg mag staan. Net als liefde is vriendschap een werkwoord, en klinkt het niet dan botst het soms maar!
Onze vriendschap valt overigens eenvoudig te verklaren: Jef, zoals bekend een superieur intellektueel, spreekt vlot 82 talen - u zal nog versteld staan bij de eerstkomende 'Urbi et Orbi' - en is zowat de enige van het ganse kardinalenbestand die mijn voornaam correct kan uitspreken: steevast moet ik iets aanhoren dat klinkt als ofwel 'Kotfriet' dan wel 'Zjofrie'; zelfs mijn Nederlandse confrater doet het niet veel beter met zijn scherp aangeblazen 'Chotfriet'.
Niet zo Jef; tijdens een concilie vele jaren geleden waar hij toevallig een sessie voorzat, was ik na afloop van de betreffende sessie op hem toegestapt en hem in de armen gevallen, met tranen in de ogen; hij had even daarvoor immers een prachtige 'Godfried' met een succulent stemhebbende 'G' ten beste gegeven, toen ik aan de beurt was tijdens het aankondigen van de deelnemers.
Van het een kwam het ander en bij het openkraken van een flesje miswijn uit een goed jaar begonnen we lange gesprekken te voeren, tot diep in de nacht; zo werd uiteindelijk onze vriendschap bezegeld. U begrijpt dan ook dan ik tijdens het afgelopen conclaaf wel degelijk opgetogen was na de verkiezing van de nieuwe Heilige Vader!