Achter de schermen van het Pausconclaaf (1)

Deel 1: De samenkomst

Beste gelovigen, alsook andersgelovigen,

Zoals eenieder nu ongetwijfeld weet wordt een nieuwe Paus verkozen door middel van een Pausconclaaf, een traditionele samenkomst in Rome van alle kardinalen, gevolgd door een dagenlange en gesloten vergadering. Over zo'n conclaaf ontstaat nogal wat mythevorming, en naar aanleiding van het afgelopen conclaaf en de verkiezing van Benedictus XVI zou ik gaarne mijn steentje bijdragen om een en ander begrijpelijker te maken voor de gelovige-in-de-straat. Ik ben uiteraard niet van plan de inhoudelijke discussies die gevoerd werden publiek te maken, ik respecteer mijn aartsbischoppelijke zwijgplicht hieromtrent volkomen, maar ik wens toch enige tipjes van de sluier omtrent de modaliteiten op te lichten. Zodoende heb ik het plan opgevat er een reeks blogartikels aan wijden.

Vele van mijn parochianen hebben mij reeds gevraagd hoe het er nu echt aan toe gaat, en vaak hebben ze zich een idee gevormd van een plechtstatige, zwijgzwame vergadering, waarin de in purperen gewaden gehulde kerkelijke gezagsdragers onder het prevelen van Latijnse spreuken urenlang overleggen en allerhande mystieke rituelen uitvoeren.
Welnu, niets is minder waar! Ik pleeg zo'n conclaaf op zijn best te vergelijken met een hektische duiventil. U moet beseffen, zelfs met mijn 72 lentes word ik nog bekeken als een 'jongere' kardinaal (en zoals ik eerder reeds meldde, velen kunnen mijn voornaam niet uitspreken, door sommigen word ik dan ook simpelweg met 'Junior' aangesproken); meer dan de helft van het deelnemersbestand aan het conclaaf bestaat uit mannen boven de tachtig, en heeft het onder meer aan zijn prostaat - het is dan ook een voortdurend komen en gaan van en naar de toiletten; een lawaaiierige stoet van lijfartsen, verplegers en bedienden onderbreekt continu de werkzaamheden - sommige confraters hebben aangepaste medicatie nodig, of een bijzonder dieet, of moeten van hun dokter dutjes doen op regelmatige tijdstippen. Kortom, u begrijpt nu, het is een volkomen chaos!

Voorts worden de eerste twee dagen traditioneel sowieso geen beslissingen genomen; doorgaans worden nieuwtjes over de gang van zaken in de respectieve vicariaten en bisdommen uitgewisseld, en is de vergaderzaal gevuld met het oorverdovend gekeuvel van een honderdtal kerkprimaten.
U zal zich misschien afvragen wat ik deed die eerste dagen van het conclaaf? Ik heb het doorgaans snel gezien met dat soort beuzelarijen en had mij dan ook teruggetrokken in een hoekje van de zaal, samen met mijn confraters en goede vrienden Simonis, Ratzinger en Lustiger, om er te kleurenwiezen.

Binnenkort
Deel 2: De geheime stemming