De Kardinaal is drukbezet

Neen, beste gelovigen, ik heb mijn weblog nog niet naar de episcopale archieven verwezen, maar ik heb het momenteel bijzonder druk: het opleiden van acolieten, het verspreiden van het Woord, het installeren van nieuwe altaren in het bisdom - ik ben ondertussen goede klant bij Brico en Ikea, u beseft niet wat voor inspanningen daar allemaal in kruipen! - enfin, allemaal zaken die momenteel mijn aartsbisschoppelijke aandacht opeisen. Ik hoop u binnenkort evenwel opnieuw te verblijden met mijn transcendente inzichten!

Achter de schermen van het Pausconclaaf (3)

Deel 3: Het ontgroeningsritueel

Vorige keer leerden we hoe de eerste pogingen van het Kardinaalsconclaaf om witte rook te genereren na de verkiezing van de nieuwe kerkvorst op een fiasco uitdraaiden...

Aldus was ik samen met Kardinaal Lustiger een tijdje op pad gegaan in de Stad der Steden, en met een niet onaardige oogst aan nieuwe kazuifels en mijters maakten we weldra opnieuw onze opwachting aan de Sixtijnse Kapel. Mijn confraters waren er echter nog steeds niet uitgekomen - Kardinaal Tettamanzi, de aartsbischop van Milaan, had nog de meest verdienstelijke poging ondernomen, toen hij aan zijn krakkemikkige Fiat 500 een blauw-witte rookpluim wist te onttrekken; onvoldoende wit, helaas.

Ik kon het amateuristisch geknoei niet langer aanzien en besloot mijn connecties te laten werken: ik nam mijn GSM bij de hand en belde mijn goede vriend Guy Hendrickx van het gelijknamige vuurwerkbedrijf op (herinner u de grootse spektakels aan de Kaaien!) - ik had het Vormsel van diens zoon nog verzorgd en dacht wel dat hij bereid zou zijn me een kleine wederdienst te doen; en dus liet ik hem terstond met de Pauselijke Jet overvliegen (hoe dacht u misschien dat Johannes-Paulus II de wereld rondhoste?). Acta non verba, is mijn leus! En Hendrickx stelde me niet teleur: dra verscheen er een prachtig witte wolk uit de schoorstenen van de Kapel en konden we ons eindelijk weer met ernstige zaken bezighouden.

En er viel nog heel wat te regelen: die eerste uren na de officiele bekendmaking van het heuglijk nieuws vallen immers te vergelijken met de drukte tijdens een huwelijksplechtigheid: iedereen loopt nerveus rond, de nieuwe Pontifex Maximus in het bijzonder - hij dient immers een volledig nieuwe, witte outfit aangemeten te worden, een pausnaam te kiezen, vervolgens zijn eerste speech als Paus af te leggen en 'de wereld te begroeten' vanop het balkon van het Vaticaan. Ratzinger was 1 brok zenuwen - hij had weliswaar een team kardinalen aan het schrijven gezet aan zijn toespraak, maar hij besefte tevens dat zijn presence en uitstraling nog meer van tel zouden zijn, aangezien hij spoedig door de ganse wereld onder de loupe zou genomen worden. Een van de problemen was dat hij niet meer geglimlacht had sinds 1987 - een eigenschap die hem goed van pas kwam in zijn voormalige functie als Groot-Inquisiteur van de Kerk, maar die voor een nieuwe Heilige Vader nogal hinderlijk zou kunnen blijken. Gelukkig kon snel een ander team kardinalen ingeschakeld worden om zijn mimiek bij te schaven en werd er vervolgens ijverig gerepeteerd.

En waarmee hield uw Kardinaal zich zoal bezig, zal u zich afvragen? Welnu, een van de aantrekkelijke aspecten van onze Kerk is mijns inziens dat het een Huis is dat geworteld is in vele prachtige, zingevende, aloude tradities, generatie na generatie doorgegeven. Een van die tradities betreft nu net de verkiezing van een nieuwe Paus: het pauselijk ontgroeningsritueel! Een aantal kardinalen en voormalige medewerkers halen namelijk traditioneel een gevatte witz uit ter ontgroening de nieuwe kerkvorst; ik stelde mij gaarne kandidaat voor deze taak en samen met enkele confraters besloten we, geinspireerd door de Teutoonse afkomst van de nieuwe Paus, diens keppeltje te verwisselen door een licht aangepaste versie, te bewonderen op de foto hieronder (bemerk ook dat de ingestudeerde lachspier-pose nog niet helemaal op punt stond). De wereldpers had de grap gelukkig niet in de gaten en u kan zich voorstellen dat het daar achter de schermen in het Vaticaan nog een heel lollige boel werd!

Binnenkort
Deel 4: Epiloog

Dienstmededeling

Beste vrienden,

Onze juridische dienst op het bisdom heeft een korte dienstnota laten opnemen in dit weblog, die u in de kolom links hiernaast kan bezichtigen. Ik had mijn raadsheer nog zo gevraagd om als gastblogger hier een schrijven ten beste te komen geven, maar hij heeft voorlopig verzaakt. Ik denk dat hij een beetje verlegen is. Maar goed, ondertussen ben ik ijverig aan het werk gegaan aan nieuwe artikelen, onder het motto 'Dominum et Vivificantem'!

De Kardinaal Godcast!

Belofte maakt schuld. Ik had het eerder al aangekondigd, en nu is het zover: de Kardinaal Godcast! Deze link is mijn Godcast-feed; ik heb geopteerd voor een volledige uitwerking in Blogger, met behulp van een free file hosting service - niet alleen om de brave gelovigen bij Google te plezieren, maar ook omdat het Bisdom momenteel een beetje om fondsen verlegen zit (en mijn vicarissen zien me sowieso al niet zo graag bezig zijn met dat Internet-gedoe) - uiteraard is mijn neefje Hendrik onontbeerlijk geweest bij het uitwerken van de technische details.

In mijn eerste Godcast maak ik enige filosofische bespiegelingen maar zal u ook een tot nu toe verborgen zijde van mijn persoonlijkheid ontdekken.
Voor die gelovigen die nog niet al te goed overweg kunnen met podcast-readers ofte podcatchers, zal ik hieronder tevens een gewone link naar de bestanden meegeven (de Godcast is in twee delen geknipt omdat de gratis file host de bestanden tot 2MB limiteert - de Heer zij met ons!).

Godcast 3 juni 2005, Deel 1
Godcast 3 juni 2005, Deel 2

Met diepgelovige groeten,
Uw Kardinaal

Wordt de Kardinaal vervolgd?

Beminde naasten,

Zoals ik eerder meldde, wachtte er mij een tweede jobstijding bij mijn terugkomst uit synode: mijn goede vrienden van Blogger hadden mij namelijk per e-mail aangemaand het fotomateriaal dat u vroeger hiernaast kon bezichtigen te verwijderen, evenals andere 'content' waarmee problemen zouden kunnen rijzen. Ik heb lang mijn hersenen liggen pijnigen over deze zaak en ik meen nu dat ik beter naar mijn medemens Marcel Heymans had moeten luisteren. Hij maande mij aan de auteursrechten voluit te respecteren en propageren; ongetwijfeld heeft de fotograaf die mijn edele trekken indertijd vereeuwigde zijn geloof verloren en zit hij achter de klacht bij Blogger. Wie anders kan het zijn?

In ieder geval, ook een Kardinaal staat niet boven de wet en hoewel ik ervan overtuigd ben mij volgens het citaatrecht en de vrije meningsuiting er niet buiten begeven te hebben, heb ik de foto's toch verwijderd. Ze zijn vervangen door een pentekening van mijn gelaat en een afbeelding van een schilderij van El Greco. Die mens vertoeft reeds sinds verschillende eeuwen bij onze Lieve Heer en ik heb mij laten zeggen dat het auteursrecht dan reeds lang in het publieke domein beland is.

Hommeles in het bisdom!

Mijn dierbare broeders en zusters,

Ik ben amper terug uit retraite, en ik moet vaststellen dat mijn geliefd aartsbisdom op stelten staat. In een zeldzaam moment van hovaardigheid peins ik wel eens dat ik mijn hielen hier niet kan lichten zonder dat er ongelukken gebeuren, maar goed, laat ik stellen dat we nederig dienen te blijven en te aanvaarden wat de Heer ons toewerpt.

Wat is er precies aan de hand? Welnu, vooreerst is er het artikel in Humo alsook de post van lvb waarin beschreven wordt hoe een aantal onverlaten mijn leiderschap binnen de Katholieke Kerk in Belgie ter discussie hebben gesteld; in plaats van deze materie openlijk met uw nederige dienaar te bespreken (mijn deur staat altijd open!) is het stelletje zeurders als heuse klikspanen in het Vaticaan beginnen jammeren over zogezegde wantoestanden. Ik zal bij gelegenheid op de grond van deze zaak ingaan, maar laat ik U even nader schetsen van welk allooi de insubordinanten zijn die mij de levieten trachten te lezen:

Om te beginnen is er een zekere Paul Belien, een soort journalist die zich doctor noemt en zichzelf een uiterlijk heeft aangemeten dat zich nog het meest laat vergelijken met een kruising tussen Freddy Horion en een zeventiende-eeuwse Pruisische veldmaarschalk; vervolgens is er Phillippe Schepens, een soort dokter die zich 'Fustigator' noemt, al decennialang actief is op Usenet, en beweert dat ik een te slap kerkelijk leergezag propageer. U begrijpt dat mijn goede vrienden in Rome hartelijk moesten lachen toen ze het gezanik van Belien/Horion en Frustigator dienden te aanhoren - ze hebben daar jarenlange ervaring met mafketels allerhande die zich Grootinquisiteur wanen, maar een megalomane bakke-baardaap en een Usenet-verslaafde arts hadden ze daar nog niet aan de deur gekregen. Het grijnzen verging ons echter snel nadat ik op onderzoek was getrokken en de ware gedaante van de heer Schepens ontdekte: hij bleek niet minder dan een emanatie van den Boze zelve te zijn, getuige hiervan de foto's hieronder (de linker foto is afkomstig van lvb): de gelijkenis kan geen toeval zijn!).



U zal zich afvragen waarom ik het rapalje niet ter plekke excommuniceer, maar dan bent U mijn grenzeloze christelijke vergevingsgezindheid vergeten (hoewel ik de heer Schepens aanmaan eerstdaags de Donkere Zijde te verlaten!).

Dit verhaal was echter niet alleen verantwoordelijk voor mijn onrust (en slapeloosheid, getuige hiervan het ontiegelijk uur waarop ik dit post). Er was nog een tweede jobstijding maar daarover ga ik het in een volgend artikel hebben.