Achter de schermen van het Pausconclaaf (3)

Deel 3: Het ontgroeningsritueel

Vorige keer leerden we hoe de eerste pogingen van het Kardinaalsconclaaf om witte rook te genereren na de verkiezing van de nieuwe kerkvorst op een fiasco uitdraaiden...

Aldus was ik samen met Kardinaal Lustiger een tijdje op pad gegaan in de Stad der Steden, en met een niet onaardige oogst aan nieuwe kazuifels en mijters maakten we weldra opnieuw onze opwachting aan de Sixtijnse Kapel. Mijn confraters waren er echter nog steeds niet uitgekomen - Kardinaal Tettamanzi, de aartsbischop van Milaan, had nog de meest verdienstelijke poging ondernomen, toen hij aan zijn krakkemikkige Fiat 500 een blauw-witte rookpluim wist te onttrekken; onvoldoende wit, helaas.

Ik kon het amateuristisch geknoei niet langer aanzien en besloot mijn connecties te laten werken: ik nam mijn GSM bij de hand en belde mijn goede vriend Guy Hendrickx van het gelijknamige vuurwerkbedrijf op (herinner u de grootse spektakels aan de Kaaien!) - ik had het Vormsel van diens zoon nog verzorgd en dacht wel dat hij bereid zou zijn me een kleine wederdienst te doen; en dus liet ik hem terstond met de Pauselijke Jet overvliegen (hoe dacht u misschien dat Johannes-Paulus II de wereld rondhoste?). Acta non verba, is mijn leus! En Hendrickx stelde me niet teleur: dra verscheen er een prachtig witte wolk uit de schoorstenen van de Kapel en konden we ons eindelijk weer met ernstige zaken bezighouden.

En er viel nog heel wat te regelen: die eerste uren na de officiele bekendmaking van het heuglijk nieuws vallen immers te vergelijken met de drukte tijdens een huwelijksplechtigheid: iedereen loopt nerveus rond, de nieuwe Pontifex Maximus in het bijzonder - hij dient immers een volledig nieuwe, witte outfit aangemeten te worden, een pausnaam te kiezen, vervolgens zijn eerste speech als Paus af te leggen en 'de wereld te begroeten' vanop het balkon van het Vaticaan. Ratzinger was 1 brok zenuwen - hij had weliswaar een team kardinalen aan het schrijven gezet aan zijn toespraak, maar hij besefte tevens dat zijn presence en uitstraling nog meer van tel zouden zijn, aangezien hij spoedig door de ganse wereld onder de loupe zou genomen worden. Een van de problemen was dat hij niet meer geglimlacht had sinds 1987 - een eigenschap die hem goed van pas kwam in zijn voormalige functie als Groot-Inquisiteur van de Kerk, maar die voor een nieuwe Heilige Vader nogal hinderlijk zou kunnen blijken. Gelukkig kon snel een ander team kardinalen ingeschakeld worden om zijn mimiek bij te schaven en werd er vervolgens ijverig gerepeteerd.

En waarmee hield uw Kardinaal zich zoal bezig, zal u zich afvragen? Welnu, een van de aantrekkelijke aspecten van onze Kerk is mijns inziens dat het een Huis is dat geworteld is in vele prachtige, zingevende, aloude tradities, generatie na generatie doorgegeven. Een van die tradities betreft nu net de verkiezing van een nieuwe Paus: het pauselijk ontgroeningsritueel! Een aantal kardinalen en voormalige medewerkers halen namelijk traditioneel een gevatte witz uit ter ontgroening de nieuwe kerkvorst; ik stelde mij gaarne kandidaat voor deze taak en samen met enkele confraters besloten we, geinspireerd door de Teutoonse afkomst van de nieuwe Paus, diens keppeltje te verwisselen door een licht aangepaste versie, te bewonderen op de foto hieronder (bemerk ook dat de ingestudeerde lachspier-pose nog niet helemaal op punt stond). De wereldpers had de grap gelukkig niet in de gaten en u kan zich voorstellen dat het daar achter de schermen in het Vaticaan nog een heel lollige boel werd!

Binnenkort
Deel 4: Epiloog